شام پائیزی ...

دیشب بهانه جور بود و برای همین جمع مان را جورتر کردیم و قرار گذاشتیم برویم روی خط جگرکی !! در متن جامعه بودن خیلی خوب است ... مشاغل کلیدی در دسترس آدمی هستند !! آدم که خاص می شود ، دستش از خیلی چیزها کوتاه می شود ...

 

ما یک اصطلاحی داریم با این مضمون " شاه از این نخورد !! " و معادل همان عبارت معروف " حسرت الملوک " است !!! چیزهایی که دلخواه همه هست ولی برخی ها ( مخصوصا خاص ها !! ) بدلیل موقعیت خاصی که دارند از برخورداری از این دلبخواهی ها محروم هستند !!! این جریان شامل همه است و برای همین کتاب می نویسند با عنوان " شاهزاده و گدا " ، " مردی که می خندد " و ...

 

یکی از این حسرت الملوکی های معروف ؛ خوردن برخی غذاها بصورت سرپایی و گذری است !! مثلا توی سرمای زمستان زیر چتر ( غالبا سوراخ و چکه کنان !! ) باقالی فروشی بایستی و باقالی بخوری !!! یا دست در جیب منتظر باشی تا بلالت را بدهند تا به دندان بکشی !!! با سیب زمینی تنوری یک لقمه بگیری اندازه ی یک عدد لواش بزرگ و ...

اینها حسرت الملوک بودند و مابقی که شامل همه چیز باشد حسرت المملوک هستند !!؟؟ ولی این آزادی های مملوکی می ارزد به آن دارایی های ملوکی !!

 

القصه برای بهره مند شدن از لذائذ حسرت الملوکی باید اهل فن باشی و در هر رشته و صنفی کاربلدش را بشناسی !! دیشب قرارها بسته شد و در یک شب واقعا سرد ؛ از نوع آخر پائیزی رفتیم توی نخ جگرخوری !! ( جییَر بارساخ !! )

 

سفارش مان خاص بود و مشتری هایی که از راه می رسیدند ، ناجور نگاه می کردند ، همه اش 40 سیخ بود ، آنهم به حرمت چهل تنان !! ، منتظر شدیم تا حاضر شد و با یک تکنولوژی خاص آنها را به داخل ماشین منتقل کردیم و تا لقمه ی آخر با طعم و مزه ی لقمه ی اول خوردیم !!

 

 

با آتشی که در رقص سیخ ها از روی ذغال ها بالا می رفت ، شعری را در خاطرم مرور می کردم :

 

گریه مظلوم پیش ستمگر ز ابلهیست

آب کباب باعث طغیــــــان آتش است

 

هوا واقعا سرد بود و پائیزی ... صدای کارناوال های عزاداری خیابانی به گوش می رسید و در تلاطمی خاص ، مردم دنبال صدا می رفتند ...