کشکولیات !!

 

قدیم ها درویشی بود و کشکولی و تبرزینی !! بعد ها درویشی از حیرت به نخوت منتقل شد و حالا یک عالمه تعارفات درویشی داریم و کشکول دیوار آویز و تبرزین روی جاکلید !!

یکی از دوستان عهد قدیم را دیدم که بدلیل سادگی در رفتار و محجوب بودن بیش از حد و بی ادعا بودن و شاید کمی زیاده هالو دیده شدن رفتارهایش (!) به او درویش می گفتیم و بنده خدا آن روزها آن تعارف درویش را هم اغراق می شمرد و می گفت ما کجا و آستان تفکر درویشی !!
 
بعدها انگار خودش هم دید درویش مسلکی شاید سخت باشد ولی درویش ظاهری (!) زیاد هم بدک نیست و برای همین افتاد روی خط تعارفات درویش مآبانه و ... با عده ای بساط و دوره ای راه انداخته و شکرخدا بی مالیات و بی سرمایه ، خوب ترقی کرده است !! یکی از ملازمانش زبان به تعریف اش گشوده بود و او به ناز ، ردِ تعریف می کرد و دیگرانی که بودند از اینهمه خاکساری لذت می بردند و من انگار تنها کسی بودم که می توانستم دیروز و امروزش را با هم جمع بزنم !! و او تنها کسی بود که می توانست تندی نگاهم را بفهمد و برای همین موقع خداحافظی و بعد از کلی مراسم شانه بوسی و دست مالی و ... سر در گوشش کرده و گفتم : " بی کشکول و تبرزین که بودی بیشتر به درویشان می ماندی تا حالا !!! " لبخند تلخ و ملیحی زد و گفت : " یاهو ... گردش روزگار است دیگر ، آنکه می گرداند ما نیستیم ، اوست ... " من هم گفتم : " یاهو هم یاهوی اینترنت !!! "

===

از کشکول نوشتیم و با کشکول ادامه دهیم ...

می گویند درویش اگر چیزی بدست می آورد در کشکولش می انداخت و شیخ بهائی اولین کسی بود که کشکول را پستوی خانقاه به حوزه ی ادبیات آورد و خرده فرمایشات و خرده افکارش را در قالب کتابی بنام کشکول جمع کرده بود !!
 
این روزها همه ی ما یک کشکول مانندی داریم و کارهای به فردا موکول شده و ایده های زائیده نشده و ... را در آن می اندازیم و امید داریم تا روزی که فرصتی خواهد شد آنها را به فرجام برسانیم و متاسفانه با توجه به شرایط زندگی و تابع بی برنامگی های جمع بودن و هیاهوی کاذب بودن در عصر دهکده ی جهانی و عصر اطلاعات و ... قسمت عمده ای از زندگی و برنامه ها و آرزوها و ... در کشکول هر فرد جمع می شود و امیدی به بیرون آورده شدن و به بار نشستن آنها نیست !!
 
خیلی از کارها و برنامه های نیمه تمام از سال 94 به سال 95 انتقال داده شد ولی متاسفانه همچنان نیمه تمام مانده اند و فاصله هایی که افتاده است کم کم حس و حال ها را غریبه کرده است و بدتر از نپرداختن به آن ها ، حمل کردن کشکولی از برنامه ها و کارهای به فردا موکول شده است ...

===

دختر دوستم از سوئد امده بود ، آنهم نه برای یکی دو روز سرپائی !! بلکه یک ماه ... بیست روزش که در ماه رمضان بود و نه مهمانی های آنها و نه برنامه های ما (!) اجازه نداد تا برویم به دیدنش ، تا او هم ما را زیارت بکند !! بعد از آن یک روز این پا کردیم و یک روز آن پا ؛ یک روز آن دیگر پا و روز دیگر آن دیگرتر پا !!!! خلاصه اینکه از این پا تا آن پا برود و برگردد هشت روز هم تلف شد و مانده بود دو روز !! ( دو نفر بودن بهتر از یک نفر بودن است ولی باید چهارپا شدن را هم درنظر گرفت !! )

تقریبا یک جریان دقیقه نودی شده بود که دیشب با دوست دیگری حرف می زدم و خبر داد که ساعت 3 بامداد مسافرمان به مقصد سوئد بازگشت می فرماید !! داستان از این قرار بود که دوستم به من گفته بود که دخترش تا 25ام اینجا هست و دقیقه ی نود می افتاد روی پنجشنبه ، ولی دیروز معلوم شد که حضورش تا 23 ام بود و دوستم تاریخ را به اشتباه به ذهنش سپرده بود !!
 
امروز زنگ زدم به دوستم و گفتم : " تنبلی من و حواس پرتی تو کار دستم داد !! " خدا را شکر این روزها دیگر کسی از من انتظار زیادی ندارد !!