امروز بعد از ظهر فرصتی دست داد تا باتفاق یکی از همکاران اسبق به باغ همکار اسبق دیگرمان برویم ... مقصدمان در حوالی شهرستان مرند بود ، یکی دو ماهی بود که مکرر دعوت می کرد و ما فرصت نداشتیم و برای همین برخی فصل و وقت رسیدن برخی از میوه ها را از دست داده بودیم و حالا رفته بودیم برای سیب دیدنی و گردو تکاندنی و احیانا جالیز لگدکردنی !!!
حوالی ساعت 6 صبح بود که چشمهایم را باز کردم ، پشت سرم عرق کرده بود ، اطرافم را نگاه کردم ، خانه ی خودمان بودم ... نفس راحتی کشیدم !!! هنوز تپش قلبم بالا بود و انگار قلبم داشت با لگد به قفسه ی سینه ام می کوبید ...
هفته ای که گذشت سرشار بود از انواع کم استقبالی ها از آمدن مهر و بوی ماه مدرسه (!!) ، عجب شاعر قلم به مزدی بوده آنکه فارغ از انواع نفرت های متداول و مستدل درباره مدرسه و آموزش و پرورش ، شعر و ترانه " بوی ماه مدرسه " را سروده بود ...
دو روز است که چند موضوع برای نوشتن دارم ولی نمی دانم چرا حرف و حوصله با هم نمی خواند ، وقتی حوصله هست نوشتنم نمی آید و وقتی می نشینم تا بنویسم ، حوصله قهر می کند و می رود آن دورتر ها می نشیند ؛ کلاف سخن را با کلافگی اندیشه نمی شود باز کرد !!
یکی از دوستان وبلاگی ، مطلبی گذاشته بود با این عنوان که اگر می توانستید در زمان حرکت کنید ، چکار می کردید !؟ به آینده می رفتید یا به گذشته و از این حرفها ... طبق معمول دوستان آمده و چیزهایی درباره آن نوشتند ، چیزهایی که عمدتا بوی آرزوهای شسته و رفته می داد و چیز تازه ای در بین کامنت ها نبود که آدمی را تکان بدهد !!!
زندگی ما درگیری دائم با مسائل اطرافمان می باشد ولی جایگاه و نوع گیرنده ها و شاید هم مشغولیت آن لحظه ، باعث می شود که قسمتی از آن را درک بکنیم !! فرقی نمی کند حضورمان در یک مجلس عروسی بوده باشد یا سر کلاس و ...
امروز یک فیلم برایم تلگرام کرده بودند ، چندین بار آن را تماشا کردم ... خیلی جالب بود !! به چند نفر که با آنها خاطرهای مشترک این قبیلی (!) دارم فرستادم و آنها هم خیلی لذت برده بودند از تماشای آن !!!
در تقویم مناسبت های دینی برای امروز ، " روز مباهله " را نوشته اند ... مباهله در جریان زندگی پیامبر اسلام و نیز در جریان راه افتادن بساط دین اسلام یک جریان بسیار معتبر و حساس و جالب است ، متاسفانه و بدلیل کینه توزی جماعت اهل تسنن ، این واقعه بسیار بزرگ که در حد یک معجزه بود و رویاروئی بسیار جالب بر سر حقانیت ، در حق اش اجحاف شده و بفراموشی سپرده می شود !!
