یَا
أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا یَسْخَرْ قَوْمٌ مِّن قَوْمٍ عَسَىٰ أَن
یَکُونُوا خَیْرًا مِّنْهُمْ وَلَا نِسَاءٌ مِّن نِّسَاءٍ عَسَىٰ أَن
یَکُنَّ خَیْرًا مِّنْهُنَّ ۖ وَلَا تَلْمِزُوا أَنفُسَکُمْ وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ ۖ بِئْسَ الِاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِیمَانِ ۚ وَمَن لَّمْ یَتُبْ فَأُولَـٰئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ
ای اهل ایمان، مؤمنان هرگز نباید قومی قوم دیگر را مسخره و استهزا کنند،
شاید آن قوم که مسخره می‌کنند از خود آنان بهتر باشند. و نیز بین زنان با
ایمان قومی دیگری را سخریّه نکنند که بسا آن قوم از خود آن زنان بهتر
باشند، و هرگز عیبجویی (از همدینان) خود مکنید و به نام و لقب‌های زشت
یکدیگر را مخوانید که پس از ایمان به خدا نام فسق (بر مؤمن نهادن) بسیار
زشت است و هر که توبه نکند چنین کسان بسیار ظالم و ستمکارند.
