حسن انتخاب !

چند سالی بود که هواپیما سوار نشده بودم و برای همین حساب سفر هوائی در ذهن من همچنان باکلاس مانده بود ... ولی در همان نیم ساعت قبل از پرواز ، کرک و پر اعتبارش ریخت !!

 

خانمی ، بچه در بغل ، یک نگاه حقیرانه ای به هواپیما که بیشتر شبیه جیمبو بود انداخت.  فکر کنم صد نفره بود ولی یکجورائی کوچولوتر از آخرین مینی بوس هوائی بود که سوار شده بودم !! توی صف پلکان بودیم ، مردم تاخیر پروازها را می بینند ولی تاخیرهای خودشان را نمی بینند ، یعنی سوار شدن به این مینی بوس 100 نفره 10 دقیقه طول کشید ، فکر کنید اگر روزی گذر هواپیمائی مثل کنکورد از فرودگاههای ما افتاد ، برای پرواز سه شنبه ، باید از دوشنبه سوار کردن مسافرها را آغاز بکند !!

این خانم بچه بغل با دیدن هواپیما ، یکی از تکنسین های کنترل پرواز را با اشاره فراخواند و آرام از او پرسید : این واقعا امنیت پروازی دارد که ما سوارش می شویم ؟ او ابتدا با تعجب لال مونی گرفت و بعد گفت : اینقدر بگم که از او بزرگترها سرحال تر است !!

 

===

وسط پرواز ، جناب خلبان فرمان را ول کرده و آمده پشت تریبون : « از اینکه پرواز ماهان را انتخاب کرده اید از شما سپاسگزارم و .... » من به دوستم می گویم : « کی به این گفته که از بین صد تا شرکت هواپیمائی ما ، ماهان را انتخاب کرده ایم !؟ توی این مسیر همین یک مینی بوس بود !! »

 

===

در طول مسیر با نوکیا 808 ، در حال عکس گرفتن بودم ... انصافا بدلیل کثیفی بیش از شیشه ها ، اعصاب برایم نمانده بود ، مخصوصا که خلبان ناشی بود و هواپیما هی تکان می خورد !! روی زمین نبودیم که خرابی آسفالت را گردن شهردار بیاندازیم !!

 

کنار دست ما یک خانواده لرستانی بودند و پسر بزرگشان که 12ساله بود کنار ما نشسته بود و به عکس گرفتن من زیرچشمی نگاه می کرد ... یکی از عکس ها را به او نشان دادم و وقتی ذوق کرد ، روی عکس زوم کردم تا کلا فک اش پائین آمد ، بچه گیر مانده بود که به چه ادبیاتی عکسی که دیده است را به پدرش توضیح بدهد ... ذوقش را که دیدم گفتم بلوتوش را روشن کند تا برایش بفرستم ، بجای انشای تعطیلات تابستانش کفایت می کرد و یک عمر تماشا و لذت بردن ... گوشی اش اپل بود و ارسال ممکن نشد  !! آخه بچه چیه و گوشی اپل چیه !؟