امتحان
هر انسانی نسبت به بودن و چرائی بودن خود باید سوال و جواب هایی باخودش داشته باشد ، البته خیلی ها هستند که تابعی از سوال و جواب های دیگران هستند فکر می کنند فکر کردن به این مسایل برای آدم بزرگ ها و آدم مهم هاست و بدبختانه در آرزوی خوشبختی زندگی کرده و می میرند !!
یک گروه که شاید من هم تا حدودی جزو آنها باشم ، دنیا و بودن را فرصتی برای امتحان شدن می دانند ، کدام رشته و کدام بوته مهم نیست ، بهرحال همیشه در یک جایی بساط امتحان باز است ، قبولی از یک امتحان تضمینی برای امتحان بعدی نیست !! هفتاد سال عبادت سنگین ،مانند کاهی ، به باد یک انحراف می رود !!
شخصا اعتقاد دارم که امتحان چیزی ست که هر انسانی بفراخور ادعا و استعدادش بسوی خودش جذب می کند و چه عدالت حیرت انگیزی ست در گرفتن امتحان بفراخور حال و روزگار هر فرد !!؟
دوستان مشترکی که داریم ، همیشه در معرض قضاوت های ما هستند ، آنها بهترین سوم شخص های غائب هستند و براحتی در زندگی عمومی و خصوصی شان جولان داده و نظریه پردازی می کنیم ... امروز در مسیر بازگشت از کارخانه ، با راننده که دوست با سابقه ی بالایی محسوب می شود ، زندگی دو نفر از دوستان را سبک سنگین می کردیم ... دوستانی که دورخیز عجیبی کرده و جهش محیرالعقولی داشتند ، از فرش فقر تا عرش غنا !! ولی بطرز ناجوری در ادامه راه تخریب شده و بافته هاشان رشته شد و برگشتند در موقعیت خود متوقف شدند !!
هر دو ظاهرا تمام پله ها را رفته بودند و غافل از اینکه گردن فرازی و زندگی پرمدعا ، آنها را به امتحانی فراخور آرزوهایشان مبتلا کرده و دست و پا نبسته در صفر شخصیتی شان رها می کند و ای دریغ از سر سوزنی تحریک و تحرک !!
