بی نقطه ماندن ...

نقطه سر خط ...

برای همه مان آشناست ، بزرگتر که می شویم می بینیم گاه این نقطه ها هستندکه به خط ها ارزش می دهند .جمعه هم یک نقطه است ، هفته را سرهم می آورد ... هفته که بی جمعه باشد ، تمام نمی شود ، زیادی کش می آید ، حتی پنیر پیتزا هم زیاد کش بیاید ، خوب نیست ...

 

یک روز خیلی خسته کننده را پشت سر گذاشتم ، جمعه کاری خیلی بد است ، گاهی برای پخته شدن باید از همه سوراخ ها گزیده شد ... بعضی سوراخ ها هم که ناگزیریم به تکرار گزیده شویم ، تقدیر هم چیز خوبی نیست ، فقط نقطه اش بدتر از خودش است و سر خط اش همان ته خط است !!

 

یک جاهای از زندگی بنظر می آید انتخاب شده ایم ، برای امتحان دادن !! نمی دانم از طرف چه کسی ولی میدانم که ادعاهایمان ما را تا مرز انتخاب می برد ، چند تا هم نقطه کف دست آدم می گذارند که هر جا خواستی ، سر خط بگذار و برو سر سطر ، ولی نمی شود گذاشت !! اینجا دیگر سر یک خط معمولی نیست ، سر خود بودن است !!

 

===

 

امشب یک چشم باز و یکی بسته ، فرار از زندان را دیدم ، انگار قسمت آخر بود ... فرقی که با لاست داشت این بود که نقطه را دقیقا سر خط داستان گذاشت و مثل لاست انتهای داستانش را گم نکرد ، قسمت های خیلی کمی از آن را دیدم ولی رشته ی داستان دستم بود و چسبید ...