بیمه خوب ، بیمه بد ، کارفرمای جلف

بیمه و بازنشستگی یکی از مشکلات بزرگ در جامعه کارگری امروز می باشد ، مشکلی که همیشه بصورت دوره ای و به روش ماستمالی ، بهبود موقت یافته و دامنه ی مشکلاتش در درازمدت همه را درگیر خود کرده است ...

 

بیمه به همراه مدیریت و حسابداری ، یکی از سه رشته ی جهان متمدن و مترقی است و چالش ناموفق در بومی سازی آن نه تنها به جایی نرسیده است بلکه بنیان های اصلی آن را نیز با خطر مواجه کرده است ...

 

بیمه خوب بیمه ای ست که نسبت به تعهداتی که در قبال بیمه شونده دارد ، اشراف کافی داشته و خود را ملزم به رفتار در چهارچوب تعهدات خود بداند ... یک شرکت بیمه باید دورنگری بیشتری نسبت به عالیترین دستگاه اجرائی که همانا دولت می باشد داشته باشد و یکی از نشانه های مترقی بودن نظام بیمه این مسئله می باشد ... دولت ها در تاثیر متقابلی از انواع فشارهای داخلی و خارجی قرار دارند و انواعی از تغییر رویه ها و عقبگردها و ... در دولت ها اجتناب ناپذیر است ، ولی یک شرکت بیمه موفق و متعهد با توجه به قوانینی که متعهد شده و خود را نسبت به بیمه گذار مدیون کرده است باید در هرکدام از این تغییر رویه ها و عقبگردها و چالش های غلط اقتصادی ضرر را متوجه خود دیده و هشیارتر عمل نماید .

 

بیمه بد بیمه ای ست که تعهداتش در همان محدوده ی تبلیغات برای جذب است و نسبت به هیچکدام از تعهداتش الزامی به رفتار و مدیریت مناسب نمی بیند و قبل از هر چیز بفکر اندوخته ی خود بوده و تعهداتی که کرده است را با پشت گوش انداختن و بهانه تراشی های مختلف انجام نداده و ضرر و زیان ناشی از بدمدیریتی های خودش را متوجه بیمه گذار می کند !! و با توجه به اینکه اکثر بیمه شده های بازنشستگی در اواخر سابقه ی کاری با بیمه های خود سر و کار پیدا می کنند ، با این معضلات روبرو شده و آینده ی تباهی در انتظار خود می بینند !!

 

البته نوع دیگری از بیمه ی بد ، بیمه وابسته به دولت است ، این وابستگی در ظاهر این بیمه ها را قوی و شکست ناپذیر نشان می دهد و در واقع در چهارچوب تعاریفی که برای یک بیمه در راستای تامین آینده بهتر برای بازنشسته ها و ایجاد رفاه در زمان بازنشستگی می باشد ، قرار نمی گیرد ... موجودیت این قبیل بیمه ها که سازمان تامین اجتماعی نماد بزرگ آن می باشد ، ظاهر شدن در نقش یک قلک چند مدیریتی است که بعنوان ابزاری برای دولت بوده و خود یک مستمری بگیر بزرگ است که حقوق و مخارج خود را نه از راه مدیریت صحیح و سرمایه گذاری و کارآفرینی و ... که از جیب دولت گرفته و در بین بیمه شده های خود تقسیم می کند و برای همین روز به روز ضعیف تر و گداتر شده و بیمه شده هایش همیشه در پائین ترین تراز دریافتی قرار دارد ، بطوریکه بالای 60% بیمه شونده های تامین اجتماعی در ردیف حداقل حقوق قرار دارند و این آمار می تواند تا 85% هم درنظر گرفته شود و مطمئنا چنین است !!!

 

یکی از مشکلات کارفرمایان خوب در کشورهای ضعیف و جهان سومی ، متعادل نگاهداشتن تعهدات در امواج نابسامانی ها می باشد !! و فاصله ی ادعا و عمل در این کشورها بوضوح نمایان است ... کارفرمایان مشاغل تولیدی باید از یک طرف حساب بازار را در دست داشته باشند و از طرفی بفکر جیب خود بوده و در نهایت با تعهدی بنام بیمه کنار بیایند ... کسانی که دارای مدیریت حساب شده و قوی بوده و حساب و کتاب کار دست شان باشد ، به سختی از پس این مشکل برمی آیند !! و بواسطه تحمل این سختی ها ، بعنوان کارفرمایان خوب و متعهد شناخته می شوند که حق و حقوق کارگران خود را رعایت کرده و اخلاقا خود را ملزم به این تعهدات می دانند ...

 

کارفرمایان بد که دولت سردسته ی آنها می باشد ، کارفرمایانی هستند که به تولید بعنوان یک ابزار سیاسی نگاه می کنند و در همان حوزه شعار تبلیغی با آن برخورد کرده و وقت چندانی برایش کنار نمی گذارند ، کارخانجات دولتی بتدریج رو به افول رفته و خیلی زود مستهلک شده و سوددهی خود را از دست می دهند ولی بخاطر اینکه نظام کارگری یک ابزار ویژه ی حکومتی می باشد ، تاوان این بدمدیریتی ها از خزانه ی دولت پرداخته می شود و در نهایت در لیست واگذاری قرار گرفته و نیروی انسانی مستهلک شده و آموزش ندیده و تقریبا بحالت خفته مانده با حداقل حقوق بازنشستگی از سر کارخانه ها باز شده و حول و حوش خط فقر برای خودشان جاخوش می کنند ...

 

بیمه خوب باشد یا بد ، کارفرما خوب باشد یا بد ، کارگران در وضعیت معیشتی مناسب و یا غلط بوده باشند ، همه از ناحیه وزارت کار  خواهد بود ... تا زمانی که وزارت کار نه بعنوان پیشرو در امر قوانین و قراردادها و تعهدات بیمه و ... که بعنوان دنباله روی کار و کارفرما و کارگر حرکت بکند ، کورسوی امیدی برای بهبود شرایط وجود نخواهد داشت ...