حوصله های قدم به قدمی !!
یکی از مشکلات عدیده ی ما در شعار و عمل مربوط به همین مورد قدم به قدم می باشد !! ما در حرفهایمان و انتقال تجربیاتمان و داستان های اجتماعی و ... روی قدم به قدم رفتن زیاد تاکید داریم ولی آموزه های تربیتی از نوع عملی مان به ریسک کردن و پرش و جهش توجه زیادی دارد ...
خیلی از افراد جامعه ی ما با وجود توانمندی های کافی ، در سطوح پائین جامعه هستند و شاید دلیل آن را گردن اقتصاد و سوءمدیریت و ... می اندازند ولی باید توجه داشت که در کنار ناکارآمدی های مدیریتی باید ریشه بدبختی ملت را در بدتربیتی سراغ گرفت !! کسانی که در سایه ی همین بدتربیتی ها رشد کرده و از سر شانس یا پارتی در سطوح مدیریتی قرار گرفته اند بدتربیتی خود را در آنجا نشان داده و حرکت انفعالی جامعه را تشدید می کنند !! یک کلام اینکه بدتربیتی امروزه بصورت بالقوه در همه ی ما وجود دارد و می رود تا بصورت ژنتیکی از نسلی به نسل دیگر برود ...
امروزه قسمت عمده ای از درآمد پاره ای مردم که متاسفانه قسمت عمده ای از آن از راههای خوب و درست نمی باشد ، صرف همین ریخت و پاش های بدتربیتی می شود و این افراد برای موفق نشان دادن خود خیلی زودتر از دیگرانی که راه درست را می روند ؛ راه غلط زندگی خود را بصورت یک فرهنگ به دیگران تلقین می کنند و اکثریت را دنیال خود می کشند !! ارتباطات مجازی هم بعنوان ابزاری که اشاعه فرهنگ را تسریع می کند در دست آنها افتاده و هر روز زندگی غلط خود را به چشم این و آن فرو می کنند و کسانی که بدلایلی نقطه ضعف هایی دارند با ملاک قرار دادن آنها و با حساب و کتاب های سرانگشتی به این نتیجه می رسند که تنها راه ترقی شان جهش و پرواز می باشد !!
برای داشتن یک زندگی و یا فعالیت کم اشتباه باید قدم به قدم راه رفت ، حوصله بخرج داد ، از مسایل پیرامون آموخت و قدم بعدی را پخته تر برداشت ... درسی که ما از فعالیت های دیگران می خوانیم و منتشر می کنیم ولی خودمان به آن عمل نمی کنیم !!؟
در اینترنت خوانده بودم که در کشور سوئد برای اجرائی شدن یک طرح بیش از 18 بار جلسه می گذارند و همه ی عوامل مربوط به آن طرح در جلسات باید حضور داشته باشند و هرگونه نظر و پیشنهادی که دارند ارائه بشود و یا قانع بشوند و یا جمع را قانع بکنند و در مرحله ی نهایی شدن طرح دیگر عذری پذیرفته نمی شود و اگر بعد از اجرا ، ایرادی به طرح گرفته شود تمام حاضرین در جلسه بنوعی شرمسار می شوند و برای همین است که در چنان کشوری کمتر شرمساری پیش می آید !! ولی در کشور ما نماینده ها وزیری را به مجلس می خوانند ، سوال می کنند !! ، وزیر توضیح می دهد !! ، قانع نمی شوند یا نمی تواند قانع بکند یا نمی خواهند قانع بشوند یا نمی داند چگونه قانع بکند (!) و بعد در کمیسیون پشت پرده یک جوری بصورت تخصصی تر قانع شدن را سرهم می آورند و مسئله همچنان لاینحل و مشکل دار می ماند و هر کس در روزنامه ی خودش می رود و تا می تواند فریاد می زند (!) و کسی هم شرمسار نمی شود !! یا در پائین دست تر ، مثلا در سطح کارخانه خودرو سازی قبل از هرگونه بررسی و شاید با وجود اشکالات مطرح شده در بررسی (!) طرح اجرا شده و بتدریج و با بالا رفتن صدای مشتریان رفع می گردد و شاید هم رفع نگردد و کلا پرونده ی یک سری از تولیدات پیچانده شود !!!
یکی از کارهای محوله به ما ، بررسی نابسامانی های موجود در سطح کارگاهها می باشد ، چیزی مانند همان 5s ، و مطمئنا خیلی متفاوت تر از آن !!! همان نظان آراستگی بیشتر برازنده ی ماست ، چون ملاک بر ظاهر سازی و احیانا رفع معضلات می باشد !! سالهای دورتر من حساسیت زیادی روی این برنامه داشتم و فکر می کردم با رویت هر نابسامانی بلافاصله باید رفع گردد ولی این روزها به این نتیجه رسیده ام که کارگران و مسئولین کارگاه مورد دار (!) مانند من چشم دارند و اگر خودشان می دیدند (!) آن نابسامانی را رفع می کردند و بهمین خاطر بدون اینکه انتظار زیادی داشته باشم به کار خودم که ثبت اشکالات ایمنی و بی نظمی هست اکتفا کرده و به همین مورد قدم به قدم خوش هستم ، یعنی هر هفته یک مورد درست بشود کافیست و بهتر از این است که با داد و فریاد مدیریتی موارد حل شده و از روز دیگر باز بهمان منوال ادامه یابد !!
این روزها دنیای مجازی پر از این قبیل مطالب است و بسرعت توسط بازدید کنندگان نشر داده می شوند و متاسفانه همه فکر می کنند دیگران باید رعایت کرده و تولید ناهنجاری نکنند و فکر می کنند با انتشار آن در ردیف دانایان قرار می گیرند ولی واقعیت این است که این امر نشان دهنده ناراحتی و استرس و تمایل به پرواز همان عده می باشد !! کافیست یک نفر قبل از انتشار و فوروارد کردن مطلبی که خوشش آمده است ، بمدت یک هفته آن را در زندگی روزمره خود عملی بکند و سپس به نزدیک ترین دوست خود که نسبت به رفتارش آشنایی دارد آن مطلب را فوروارد کرده و او را رصد بکند و ببیند آیا مطلبی که برایش فرستاده واقعا تاثیر داشته است یا نه !؟!؟ مطمئنا زمان بر و خسته کننده خواهد بود و زمان و انرژی بیشتری از یک اینتر زدن خواهد گرفت ... با اینکار می توان دلخوش بود به اینکه بجای اشغال کردن صفحات و تلف کردن وقت مردم ، کار ارزشمندی صورت گرفته است !!
