از کوزه برون همان تراود که در اوست ...

در ژاپن ترن هایی ساخته اند که بالای 600 کیلومتر سرعت دارند !! مطمئنا ساخت این قطار و محاسبات مهندسی آن بسیار بالاتر از چیزیست که به فکر ما برسد ، ولی کنترل این سرعت دیوانه وار بسیار مهم تر از داشتن و ساختن این قطار می باشد و مباحث ایمنی باید چنان سفت و سخت در نظر گرفته شود که کوچکترین احتمالی هم نادیده گرفته نشود !!

 

خدا را شکر در کشور ما سرعت بالای 80 تا چند سال قبل در دسترس نبود و اگر لوکوموتیو رانی از سر مستی ( مانند جریان ایستگاه پیشوا در سالهای قبل !! ) سرعت بالاتر را هوس می کرد ، ریلها این اجازه را به او نمی دادند و بر اثر لرزش زیاد از هم باز می شدند !! ولی این روزها با بتنی کردن مسیر ها و استفاده از بتن بجای تخته در زیر ریل ها می توان سرعت 120 را هم تجربه کرد و این یعنی کار نظارت و کنترل باید چند برابر بشود !! و این امر تحقق پیدا نمی کند مگر با بالا بردن دانش فنی و آموزش های مداوم کارکنان و همان معضلی که ما نخواهیم توانست با آن مقابله بکنیم ، چرا که با این قبیل رشد دادن ها مخالف هستیم و معتقدیم رشد گلخانه ای از طریق پارتی بازی بهتر از رشد دادن از طریق آموزش جواب می دهد !!

 

سالهای کمی دورتر از این ، کارخانه ی ما می خواست ایزو بگیرد !! یک تب و تاب خاصی در بین همه کارکنان بود ؛ آنها که مستقیم درگیر بودند به یک کلاس بالاتر می اندیشیدند و مابقی که تقریبا 90 درصد کارخانه بود به پاداشی فکر می کردند که بعد از گرفتن این مدرک به آنها تعلق می گرفت !!! و البته این چنین مدرک گرفتن در کشور ما در همه ی رده های آموزشی بیماری ریشه داری محسوب می شود و قابل رفع نیست !؟!؟ چرا که بزرگان قوم ما به داشتن یک دکترای افتخاری از ترکمنستان بیشتر ارزش می دهند تا یک دیپلم درست و حسابی !!!

 

القصه برنامه ریزی ها شروع شد و حکم حکومتی آمد که همه باید در کلاس های ایزو شرکت بکنند و مدیرعامل وقت ، خط کش به دست ، مانند ناظم های سختگیر زمان ما ، بر نظم ( تشکیل کلاس ها ) و نه کیفیت آنها (!) نظارت دقیق داشتند !!

 

در یکی از کلاس ها ، استاد که خود کیلویی و سفارشی تشریف داشت و احتمالا حق السهم پرداخت می کرد !! مطلبی را از بزرگی ذکر کرد ؛ بعنوان شعار درس :

" رضایت مشتری در گرو رضایت کارکنان است " 

من که طبق معمول شاگرد شلوغ کلاس بودم گفتم : " استاد کلاس تمام شد ،  برویم !؟ " استاد با تعجب گفت : " هنوز کلاس شروع نشده است ، کجا برویم !؟ " گفتم : " برویم این یک سطر را اجرا بکنیم و بعدا بیائیم ، این مورد اصلا بررسی نمی خواهد و قابل مشاهده است !! "

 

واقعیت این است که در کلاس های بعدی نیز چیزی به دانسته های ما افزوده نشد ، چرا که می دانستیم که هر تلاشی بکنیم بی فایده خواهد بود ، ما در اولین قدم از راهی که می خواستیم برویم مشکل داشتیم و همین مشکل را تا اکنون با خودمان داریم ؛ بلندپروازی های ما که از سر نادانی و شوق پریدن مدیران ارشد قبلی بود ، در طول 5 سال 40 میلیارد جاخالی برایمان به ارمغان آورد !!

 

خیلی از مسایل را می شود بتدریج درست کرد ولی برخی از مسایل را باید در همان قدم اول اصلاح کرد و از تاخیر و تلف شدن زمان نهراسید !! اختلاف بزرگ میان سنی و شیعه به همان فاصله ی غدیر تا رحلت پیامبر مربوط می شود !! بعد از گذشت 1400 سال این اختلاف با انواعی از کشت و کشتارها حل نشده است ، حتی مجالس و نشست های بظاهر فقهی هم کارساز نبوده است !! و این اختلاف تا ابد خواهد بود ، چرا که برخی مسائل باید در سرچشمه و قدم اول اصلاح بشود !!! و برای همین است که ما به مسببان این اختلاف افکنی لعنت و نفرین می فرستیم !!!

 

دیروز در یک سایتی که منتسب به هواداران دولت مستقر در پاستور می باشد ، یکی نوشته بود که برخی با های و هوی می خواهند جریان فاجعه قطار را بزرگتر کرده و با زیرسوال بردن وزیر راه ، یکی از مهره های اساسی دولت را تخریب بکنند !! ولی واقعیت این است که داشتن زیرمجموعه ی ناراضی (!) دلیل بی لیاقتی وزیر است ، نه یک تصادف که در همه جای دنیا رخ می دهد !! اشکال فنی کمی تا قسمتی توجیه پذیر است ولی اشتباه انسانی فقط در مجموعه ای رخ می دهد که احساس مسئولیت در حد فاجعه آمیزی اُفت کرده باشد و تاوان آن را باید ارشد ترین مقام بپردازد !!

احیانا اگر رئیس جمهور شخصا استعفا بدهد من شوکه نمی شوم و آن را یک کار منطقی و معقول می دانم و مطمئنا چنین شجاعتی در یک رفرمیست که کِشتی اصلاحات را به شرط وعده و وعید جلو می برد ، محلی از اعراب ندارد !!