آستانه تحمل ...
انسان ها بدلایل خیلی منطقی ، از نظر تنوع داشته ها ، با هم برابر نیستند و برای همین همیشه به همدیگر فشارهایی وارد می کنند !! ما همانقدر که دیگران را تحمل می کنیم ، دیگرانی هم هستند که ما را تحمل می کنند !!
آستانه تحمل هر فرد تا زمانی هست که لب به شکایت و یا دست به اقدام نگشوده باشد ...
در این میان انبوهی از روابط به هم تنیده وجود دارد که از سطوح و زوایای مختلف انسان ها را کنار هم جمع کرده است و یک مجموعه پر تنش و پر فشار به نام جامعه را بوجود آورده است ، هزاران رفتار و برخورد کوچک و بزرگ در زندگی های روزمره ی ما وجود دارد ؛ گاه برخی را بحساب نمی آوریم و گاه در مقابل برخی حساسیت نشان می دهیم !!
شکایت کردن ها دلیل بر حق بودن ها نیست و چه بسا نا آشنایی ما به یک قانون و مقررات ، وضعیت خاص ما در یک برهه ی زمانی و نیازی یا دلایل دیگری باعث شده باشد که فشاری را شدیدتر از آنچه می پنداشتیم متحمل بشویم و بناچار زبان به شکایت بگشائیم ... برخورد روزانه ی ما با انواعی از فشارهای اجتماعی و انسانی غیرقابل اجتناب است و با وجود تمهیداتی که برای کشیدن حصار امنیتی در اطراف مان بکار می بریم باز در مواجهه با فشارها هستیم !! چرا که قسمت عمده ی فشارهای ما نه در بیرون که در درون خود ما می باشد ، قسمت عمده ای از تضادهای رفتاری ما بدلیل نوع تفکرات و نتیجه گیری های ما و رفتارهایی است که بر اساس آن انجام می دهیم ...
برای بالا بردن آستانه تحمل چاره ای نداریم جز اینکه صبر بکنیم و صبر کردن یعنی تامل قبل از اقدام و این تامل نیازمند تفکر است ، در اطراف اتفاقی که افتاده است و این تفکر نیازمند داشتن اطلاعات کافی در آن زمینه می باشد ... این پروسه باعث می شود که ما عجولانه اقدام نکنیم و چه بسا بر اساس شناختی که بدست می آوریم و برآوردی که انجام می دهیم اقدام متفاوتی انجام بدهیم ...
غالبا ما در رفتارهای پر اشتباهی به سر می بریم ؛ دلیل آن پائین بودن آستانه تحمل و اقدام قبل از تامل کافی و تفکر دقیق می باشد ...
بعضی وقتها فکر میکنم آدم وقتی تحت تاثیر احساسات عکس العمل نشون بده و رفتاری و گفتاری ازش سر بزنه، بعدش حتما پشیمون میشه
ولی خوب تفکر قبل از اقدام هم کار ساده ای نیست و معمولاً از آدما سر نمیزنه!
اینه که حس پشیمانی بین آدما زیاد بوجود میاد ...