تکریم و تحریم ...
دیشب هم مهمانِ افطار بودیم ... یک حضور از نوع سرد و صمیمی !! ما ملتی هستیم که برای کارهایی که دوست داریم، وقت کم می آوریم و برای کارهایی که دوست نداریم، باید وقت بگذاریم ؛ چرا !؟ یک دلیل بیشتر ندارد !؟ رسم است دیگر !!!
استارت بحث های آزاد از باران و تگرگ بود ، بارانی که غافلگیر کرده بود و تگرگی که ناجوانمردانه بر اموال مردم کوبیده بود ، مردم با هزار خون دل و برای چشم و هم چشمی می روند ماشین می خرند و هنوز قسط اول را نداده تگرگ می زند و قیافه ماشینشان را درهم می کند !!! از قرار معلوم ماشین هایی که بیرون بودند و توی سیلاب ها گیر افتاده بودند یک نوار سرخ رنگ نصیب شان شده بود ... بالای سر تبریز یک کوهی است که به خاطر رنگ خاکش ، به سرخاب معروف است !! وقتی سیلاب از این ناحیه وارد شهر بشود ، همه جا را سرخ می کند ، انگار روی شهر حنا پاشیده باشند !!
یکی از حضرات هم که نه از باران خیس شده بود و نه از تگرگ صدمه دیده بود (!) می فرمود : " این بارش ها برای احیای دریاچه ی ارومیه خیلی خوب هستند !! " بهرحال اگر قرار است دریاچه ای که در یک پروسه چهل ساله آبش کم شده ، بواسطه ی باران پر بشود ، باید فاتحه ی چند شهر را خواند !!!
توی مهمانی من با یکی خیلی گرم گرفته بودم و دلیل هم داشت ، از اول او را خیلی دوست داشتم و واقعا آدم بسیار محترمی بود و هست و ایشالا که بماند !! یکی از بغل دستی ها که سال به سال ندیدنش باندازه یک نخود از من احساس کم نمی کند ؛ با لحن آمرانه ای به من فرمود : " ماشالا هیچ جا که نمی شود شما را زیارت کرد ، وقتی هم هستید سرتان را خصوصی گرم کرده اید !! یک حالی هم از ما بپرسید !! " در حالیکه به حرفش گوش می دادم یک چشمم به دایی بزرگ بود تا تکلیف جوابی که باید می دادم را مشخص بکند ؛ بهرحال ریش سفید جمع بود و من یا در جمع شرکت نمی کنم و یا اگر شرکت کردم رفتارهایم را منطبق با نظر ریش سفید مجلس می کنم !! دائی جان از این کنایه ی نابجا سگرمه هایش را گره کرد ، یعنی ایراد بیجائی گرفته شده بود و می شد یک جواب دندان شکن داد !!!! با خنده گفتم : " بهرحال آدم باید با رفتارهایش محبت قلبی اش را بتواند نشان بدهد ، تا افرادی که دوست دارد با افرادی که دوست ندارد معلوم بشوند !! " نگاه دایی جان نشان از رضایتش بود و من سرگرم خودم شدم !!!!
رفتارهای دیپلماتیک ، رفتارهای ویژه روابط سیاسی هستند ، وزرای خارجه ی کشورها با اینکه هیچ شناختی با هم ندارند توی یک عکس با لبخند می ایستند !! روسای جمهور با اینکه در برنامه هایشان روی همدیگر تیغ می کشند در مجالس شام ، بافتخار هم آب معدنی می خورند !! مدیران ارشد در حالیکه با یک ندانم کاری یک عده را از نان خوردن می اندازند ، ابتدای عرایض شان را با آیات قرآن و تکریم انسان شروع می کنند و ... و همه ی این رفتارها برای پیشبرد اهداف از قبل تعیین شده می باشند و در دنیای سیاست اصلا هم بد نیستند و یک ابزار محسوب می شوند ؛ مانند لگد زدن که در تکواندو یک ضربه ی فنی بحساب می آید ؛ یا مشت زدن در ورزش بوکس ؛ یا شاخ در شاخ شدن در کشتی و ... ولی در جاهای دیگر اصلا خوب نیستند ، مثلا رئیس جمهور به همتایش لگد بیاندازد !!!
این رویه ی دیپلماتیک شاید برای برخی مسایل راهبردی در خانه و خانواده هم کارآیی داشته باشد ولی مطمئناً نباید از یک حد بالاتر برود !! چون افزایش این رفتارهای دیپلماتیک می تواند نشانه ای از افزایش دوروئی در رفتارها باشد ... محترمانه برخورد کردن با یک فرد تازه وارد در جمع ، در برخورد اول می تواند نشان از مودب بودن ما باشد ولی محترمانه برخورد کردن با کسی که می دانیم ارزش احترام گذاشتن ندارد ، دور ریختن ارزش های خودمان و کلاه سر خودمان گذاشتن است !! ارزش ضد اجتماعی آن این است که در درازمدت همه چیز بوی سیاسی کاری می گیرد (!) ارزش غیر دینی آن هم این است که در یک جمع ظاهرا به کسی لبخند می زنیم و بعد از مهمانی ، پشت سرش بدگویی و غیبت می کنیم (!) ... اگر کسی تابعیت ایرانی داشته باشد و این معضل را در جمع های دوستانه و فامیلی درک نکرده باشد ؛ جای تعجب دارد !!!
شاید وقت آن رسیده باشد که مرزهای تکریم و تحریم در رفتارهای اجتماعی ما مشخص تر و بارزتر گردد !! آن وقت می بینیم که لازم نیست انرژی های زیادی پای این رفتارهای بظاهر دیپلماتیک هدر بدهیم ... باید کسی که دوستش نداریم بتواند از رفتارهای سرد ما جایگاه و موقعیت اش را در پیش ما حدس بزند !! باید کسی که دوست اش داریم بتواند صمیمیت ما را بی پرده درک بکند و با آن بطور مشکوک حال نکند !! در حوزه ی تربیت هم همینطور است ، ما بخاطر اینکه بچه برای یک رفتار ناپسند ، جَسور نشود (!) کاری می کنیم که برای همان رفتار ناپسند ، پُررو بشود !!!!!
ماه رمضان است و آخر منبر را کمی دینی تر بکنیم تا از فیوضات این ماه عقب نمانیم ؛ دو شاخصه ی ظاهرا فرعی ( بواسطه ی قرار گرفت در فروع دین !! ) ، امر به معروف و نهی از منکر ( کاری با سطح سیاسی و بالادستی آن نداریم بلکه در همین حوزه ی رفتارهای خانوادگی و دوستانه ی خودمان !) از بزرگترین قربانیان رفتارهای دیپلماتیک و عدم رعایت حدود تکریم و تحریم در رفتارهای روزمره ی ما می باشند ... تکبیر !!
