به بهانه روز خیام :: یادداشت های دادو

تقریبا یک ماه پیش رفته بودم نیشابور. برای همسرم یک رباعیات خیام سوغاتی گرفتم. نمیدونم، شاید سالهای دور یک بار همه ش ر خونده بودم اما این بار میدونم همه ش ر خوندم. محور موضوعی رباعیات خیام تقریبا مشخصه؛ خوش داشتن دم و زندگی، بی انجامی هستی و دنیا، ناعادلانه بودن و رنجبار بودن هستی و...

فقط یک رباعی دیدم نزدیک ب فضای ادبیات غنایی ما؛

من می نه ز بهر تنگدستی نخورم

یا از غم رسوایی و مستی نخورم

من می ز برای خوشدلی میخوردم

اکنون ک تو بر دلم نشستی نخورم

پاسخ:
سلام
خیام هم یکی مثل بقیه شعرای این کشور است ... اساس و شالوده شعر پارسی مخصوصا بعد از دوره اسلامی طوری بوده که برداشت از آن موافق طبع خواننده بوده است و برای همین افراد مخالفی (‌از نظر طرز فکر )‌ برداشت موافقی از یک شاعر دارند !!! نمونه اش همین خیام و حافظ و ...
خیام را اگر شخصی به نهایت رسیده فرض بکنیم شعرش معنی خاصی می دهد و اگر شخصی به انتها رسیده فرض کنیم شعرش معنی خاص دیگری می دهد !!

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

کد امنیتی *

ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته می‌شوند

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد